Wandel etappe 13
van de Alpe-Adria-Trail

De komende dagen is er zon voorspeld en voor vannacht heb ik een geweldige accommodatie aan het meer geboekt. Die regen kan de pret niet drukken, in tegendeel zelfs. Er valt hier in de omgeving ook met slecht weer genoeg te zien en te doen. Ik kies voor Sagamundo, het verhalenhuis in het dorp Döbriach, waar je alles te weten komt over sprookjes en sagen uit de streek. Erg leuk voor gezinnen, maar ook als volwassene vermaak ik me hier prima. Ik ontmoet de bosfee Florauna en de Mirnock-reus, luister naar het lied van de vreemde man in de berg en treed in het spoor van de plaatselijke historicus Matthias Maierbrugger. Met multimediashow, een eigen app en een spannende puzzel met geheimschrift en 3D-bril. Eveneens het bezoeken waard zijn het Granatium, kaasmakerij Kaslabn in Radentheim, het Badehaus aan de Millstätter See en kunstenaarsstad Gmünd met z’n Porsche Museum.

Aan het einde van de middag check ik in bij 'Biwak Schilf', direct aan de Milstätter See. Mijn bivak is een klein houten huis met terras aan het water, waar het vrolijke gesnater van jonge eenden en zwanen mij vanuit het riet verwelkomen. Ik open de deur, snuif de heerlijke geur van dennenhout op en laat me op het bed vallen. Door het zijraam kijk ik uit op het meer en het dakraam boven me biedt een heldere blik op de lucht. Of ik morgen fit en fris aan ons wandelavontuur begin, valt te bezien. Het liefst blijf ik de hele nacht wakker om zo lang mogelijk van deze magische plek te genieten.

Ik had trouwens geen citronellakaarsen hoeven kopen: ondanks de ligging aan het water heb ik geen mug gehoord of gezien. De volgende storm is in aantocht, maar het is warm genoeg om nog even op het terras neer te strijken. De wolken worden groter en donkerder, in de verte hoor je het lachen van kinderen.

Tegen 18.00 uur wordt mijn geboekte maaltijd gebracht. Ik ben aangenaam verrast. Voor me staat een picknickmand vol heerlijke regionale producten: ingelegde groenten, spek, worst en kaas, gebak, fruit en... een fles mousserende wijn.

Etappe 13 van de Alpe-Adria-trail is 23 kilometer lang en start bij de Alexanderhütte (1.786 m.). Vanaf daar wandel je door de prachtige Millstätter Alpe terug naar Döbriach. We starten om 08:30 uur in het centrum van Döbriach bij de Nockmobil-halte. Anna heeft gisteren een deeltaxi voor ons geboekt, zodat we slechts een half uur doen over de eerste duizend hoogtemeters. Peter, onze praatgrage chauffeur, windt er geen doekjes om: “Poeh, da’s een mooi stuk lopen!” Fijn dus, dat hij ons al een stuk op weg helpt.

De praktische en milieuvriendelijke Nockmobil is zeer betaalbaar bij een overnachting in een aangesloten accommodatie rond de Millstätter See. Met de Millstätter See Inclusive Card op zak kost een ritje zo’n € 3,-. Er zijn 600 haltes, verspreidt over de hele regio. Boeken kan online, via de app of telefonisch. 

De Nockmobil kan ons helaas niet helemaal naar het startpunt van etappe 13 van de Alpe-Adria-Trail brengen. We stappen uit bij de iets lager gelegen Schwaigerhütte en leggen via een bospad de resterende hoogtemeters af. De start is, net als bij elk startpunt van de 43 etappes van de trail, herkenbaar aan de drie zuilen. Dertig minuten later worden we bij de Alexanderhütte beloond met een adembenemend mooi uitzicht. Er zijn maar weinig plekken waar je de voor Karinthië zo kenmerkende mix van meren en bergen beter kunt bewonderen dan hier. En daar bij de Alexanderhütte begint het 'Pad der liefde', met als eindbestemming de Lammersdorfer Hütte. De route voert langs zeven stops die inspireren even stil te staan bij de liefde en er samen over te praten óf je gedachten op te schrijven in een van de boeken die in weersbestendige houten kisten klaarliggen.

We doen enkele stops op het 'Pad der liefde' aan, lopen langs de Millstätter Hütte en bereiken dan, na een klim van ongeveer een uur via grind- en rotsachtige paden, onze eerste top en daarmee ook het hoogste punt van onze wandeltocht: de 2.100 meter hoge Kamplnock. Met als beloning: een imposant uitzicht over de Karawanken, de Julische en Karnische Alpen, Nationalpark Hohe Tauern en de Gurktaler Alpen.

Vanaf daar lopen we urenlang over de open bergkam. De natuur speelt hier de hoofdrol. De bergen, de Millstätter See, ik kan niet ophouden met kijken. De dieprode alpenrozen staan in bloei en trekken bontgekleurde vlinders aan. Een paar koeien hier, een marmottenhol daar én een muzikaal intermezzo bij het Obermillstätter Almkreuz. Het is echt perfect wandelweer: een strakblauwe lucht en een ongekend weids uitzicht.

Nu de middag is aangebroken zijn we dankbaar dat de route een bospad inslaat en we in de schaduw wandelen. Op de top genieten we van een appel, een mueslireep, water en wat bananen. Een welkome energie boost voor het volgende stuk.

Door het bos gaat het nu gestaag naar beneden, het dal in. In totaal dalen we tijdens deze etappe 1.700 meter. We hebben van tevoren al besloten dat we voor de laatste drie kilometer, van Matzelsdorf naar Döbriach, weer een Nockmobil pakken. 

We willen de dag aangenaam afsluiten met een duik in de Millstätter See. En dus slaan we het uitkijkpunt Hohe Wand en de Jungfernsprung over. Terugdenkend aan Sagamundo en de verhalen waaraan deze plekken hun naam danken, is dat me na een overweldigende dag op de berg sowieso veel te dramatisch. 

Culinaire tips op de top: pauzeer in de Alexanderhütte of Lammersdorfer Hütte. Allebei absolute Slow Food-toppers.